Weekend. Planuję sobie wycieczkę, bo gdzieś trzeba wyjechać, by odetchnąć, by od ludzi, do jakichś przestrzeni szerokich i bezkresnych. Sobota wypad mniejszy. Niedziela wypad dłuższy. Całuję kobietę w ciąży w czoło i jeszcze przed wschodem słońca wychodzę z domu. Mini udostępnia mi Countrymana, więc okazja ku przygodzie jest podwójna. Podjeżdżam pod zirytowanego kompana podróży – zaspałem godzinę przez to, że nie nastawiłem budzika – ale jakoś udaje nam się w końcu nerwy uspokoić. Cel: oczywiście Dolina Baryczy. Jedno z niewielu miejsc w pobliżu, gdzie głos natury przekrzykuje ten ludzki. Skręcamy w boczne trasy, wjeżdżamy w lasy, mijamy jeziora. Przerwa na herbatę, na to by pomilczeć, pochodzić, by każdy z nas mógł zebrać myśli.

Jesteśmy gotowi do kolejnego tygodnia.

fot. Maciek Szczerba